Het hele verhaal

Moni Bwangi (Hallo)

Waar zal ik beginnen.. We zitten nu op dag 7 en ik heb even tijd om wat te typen om m’n site.Ik zal even van vooraf aan beginnen en vertellen wat we ongeveer hebben meegemaakt.

Maandag 24 maart ben ik samen met mams, paps, Ben, Karlijn en tante Mart naar Schiphol vertrokken. Onderweg hebben we alle weersomstandigheden gehad, maar dat was een mooi afscheid, want dat is typisch Nederlands!;) Eenmaal op schiphol zagen we Ite en heb ik m’n backpacktas ingecheckt en zijn we wat gaan drinken. Daarna zijn we naar de gate gelopen en heb ik met best wel veel moeite afscheid genomen van iedereen. Eenmaal door de douane kon het avontuur beginnen. Ik heb even goed moeten zuchten om het allemaal te bevatten. Wat stond ons te wachten!?

We zijn naar de volgende gate gelopen en zijn ingestapt in een vliegtuig van British Airways,, Op naar Londen.. 20 minuten later stonden we in London en kon het lopen beginnen!;) We kwamen erachter dat het in London heel erg hectisch is, want niemand wist bij welke gate we moesten zijn. We zijn bij 46 begonnen, maar dit bleek fout te zijn. Op naar de goede gate. We hebben gate 30, 28 en 25a gehad, maar dit was allemaal niet goed. We moesten naar de lounge van South African Airways om het na te vragen, maar ook daar wisten ze ons niet duidelijk te vertellen waar we moesten zijn! We zijn toen naar de grote hal gelopen en hebben toen snel wat frietjes met een dikke laag ketchup gegeten (was misschien wel de laatste keer!;)) We hebben gewacht tot op het grote scherm onze vlucht werd weergegeven en zijn toen snel naar de goede gate gelopen! Het bleek toch 30 te zijn en hebben voor de zekerheid nog een keer gevraagd of we goed zaten! Check check..

Op naar Johannesburg.. Zoals iedereen weet moesten we 2 dagen daar verblijven. We kwamen aan in Zuid Afrika en hadden op een groot scherm Lilongwe zien staan.. erachter stond ‘boarding’ dus we zijn snel naar gate 21 gelopen. Iedereen zat nog, maar natuurlijk gingen we nog een keer vragen of we goed zaten! We wisten dat we eigenlijk te laat waren, maar het vliegtuig stond er nog. Er bleek iets mis te zijn met het vliegtuig en daarom was het teruggekomen. Onze plaatsen waren al vergeven en daarom mochten we niet meer inchecked. We waren heel erg verbaasd, want het vliegtuig stond er nog. Een man vertelde ons dat we helemaal terug moesten lopen en dan we dan ons verhaal moesten uitleggen en dat er maar 1 vlucht naar Lilongwe ging per dag! Dit vonden we al een tegenvaller, maar we hoorde een paar minuten later dat we dus 2 nachten moesten blijven. We zaten even in een dip. Gelukkig werd de taxi heen en terug, het hotel en het eten betaald. Nu onze bagage nog.. We moesten door de paspoort controle en zijn toen bij iemand gaan vragen hoe we het snelst onze bagage konden krijgen. We wisten ook niet of onze bagage in het vliegtuig zat of op het vliegveld. De man beloofde ons om te gaan zoeken, maar toen we een half uur later gingen vragen hoe het met de zoektocht ging toen zei de man dat hij over een half uur nog wel s zou kijken! Het gaat hier dus echt heel erg langzaam (Afrika he;))..
2.5 uur later kwam eindelijk een vrouwtje aanlopen met onze ingesealde tassen aanlopen. Ons geluk kon niet op en we hebben even een group hug gedaan!:D We wilde niet weggaan voordat onze bagage er was en daarom hebben we volgehouden en nu konden we ein-de-lijk naar het hotel. We hebben van een afstandje de taxichauffeurd bekeken en we hebben iemand gekozen die ons aardig, veilig en betrouwbaar leek! (jaja,, meiden!;))
We hebben gekozen voor Mike.. hij bracht ons naar het hotel en we kwamen aan in een mooie kamer met een mooie badkamer en een bad!.. Heerlijk.. een douche! Dit bleek niet te gaan, want de waterleiding was kapot en hiermee waren ze bezig! Het kon ook niet vlekkeloos gaan he!;) Ik heb het plastic van m’n tas gehaald en heb eerst wat spulletjes uitgepakt die ik moest hebben.
We zijn later wat gaan eten, maar de kokin had nog niet gekookt, want de waterleiding was nog steeds niet gemaakt! Ze heeft voor ons een tosti gemaakt die echt heeeerlijk was!! Ook lag er een salade bij, maar die heb ik niet opgegeten, want ik had geen zin om een vreemde ziekte te krijgen. We hadden alvast tosti’s besteld voor morgenvroeg, omdat ’s ochtends het eten ook word bereid in water van hier.
We hebben ’s avonds besloten om er toch maar iets van te maken, want we moeten toch een hele dag doorkomen!
Dag 2 in Johannesburg: Uitgeslapen en onze tosti’s opgegeten.. Op naar de stad om te kijken wat er te doen is. We hebben er uiteindelijk een halve dag over gedaan om ons geld om te wisselen, anders konden we hier niets kopen!
We hebben Mike (de taxichauffeur) opgebeld en gevraagd of hij ons naar DE stad Johannesburg wil brengen. We zijn ingestapt en hebben een hele lange rit gemaakt. Hij wilde ons vanalles laten zien en met hem hebben we een vaste prijs afgesproken. We zijn eerst op zoek gegaan naar een bank om geld te wisselen (we hebben 1 uur in de bank gestaan, om in 5 minuten ons geld te wisselen). Toen snel wat boodschappen gedaan voor ’s avonds en bij Grillo’s een hamburger en wat friet achterover te gooien! (bij Mc Donalds was het te druk;))
Om 4 uur kwam Mike ons halen en hij was precies op tijd. We zijn naar de Top Of Africa gegaan, dit was op de 50e verdieping en hier kon je helemaal rondlopen en het mooie uitzicht bekijken van Johannesburg. We zijn daarna naar de sloppenwijken gereden en hiervan ging m’n mond even openstaan. Er wonen 9 miljoen mensen in Johannesburg, en de meeste wonen hier in Alexandra (naam van dit gedeelte van de stad). We zijn er dwars doorheen gereden en kwamen bij een rivier en aan de andere kant wonen de rijke mensen. Echt het tegenovergestelde!! Hier werd ik stil van.. on-ge-lo-fe-lijk!

We zijn terug naar het hotel gereden en zijn toen gaan bankhangen en op tijd naar bed gegaan! De volgende morgen kwam Mike ons om 9 uur halen om ons naar het vliegveld te brengen!
We zouden en moesten het vliegtuig halen!! Op naar Lilongwe….
2.5 uur hebben we over de vlucht gedaan en toen stapte we uit in het erg mooie Malawi! We vlogen over wat hutjes en zijn daarna meteen geland, mensen die wonen bij Schiphol mogen echt niet klagen!;) Wat is het hier heet, was mijn eerste reactie, haha! We moesten een formuliertje invullen om Malawi in te mogen en we hebben er 25 minuten over gedaan om deze eindelijk in te leveren! Onze bagage van de band gehaald en op een oud verroest karretje gezet. Meteen wat geld gewisseld (zodat dat ook meteen geregeld was) en toen naar buiten gelopen! Daar stond Willem.. ik vloog hem bijna in de armen, omdat ik zo blij was hem eindelijk te zien! Hij heeft dinsdag een halve dag voor ons op het vliegveld gestaan, dus ik was blij dat hij er nu weer stond! We zijn in zijn witte jeep gestapt en zijn eerst boodschappen gaan doen. Hier kan je echt heel veel dingen kopen. We hebben wat vlees, fruit en brood en wat drinken gekocht! We hebben ook 3 simkaarten gekocht, want deze hadden ze geen 4! Beltegoed erop en meteen vanuit het huis van de Witte Paters een mailtje naar huis gestuurd!
We zijn door een heel groen Malawi naar het dorp Namitete gereden! Het eerste gedeelte over een verhard pad, maar het laatste deel ging over een erg hobbelig zandpad! Erg leuk om ook dit mee te maken! Allemaal rood zand om je heen en donkere mensen die je met grote ogen aankijken!
We hebben onze tas uitgepakt en vrijdag en zaterdag een rondje gelopen rond het ziekenhuis!
We hebben ’s avonds het ziekenhuis bekeken, maar dit was wel even schrikken! De afdelingen liggen bomvol (behalve de private wing.. hier ligt niemand, omdat mensen dit niet kunnen betalen!). Ook liggen er zorgvragers op de grond. Iedereen kijkt je hoopvol aan. Willem legde in het chechewa uit dat wij de studenten uit Holland zijn en dan kijkt iedereen je aan of je de redder bent! Ik ben erg benieuwd hoe het gaat met werken!

Het is een erg mooi ziekenhuis, met veel afdelingen. Het is een groot complex met veel stenen huizen waar de zusters en doctoren in wonen. Er wonen hier 2 zusters uit Luxemburg. Justina is hier al 40 jaar en Sjannie al 46 jaar. Hele lieve, kleine (met spierwit haar) zustertjes. Gisteravond hebben we bij hun gegeten en hebben we de hele avond gekletst.
Ook hebben we vrijdag een gesprek gehad met Hilda, zei is de hoofdzuster en we hebben met haar afgesproken om een eigen planning te maken! Deze is klaar en ze heeft het goedgekeurd! Zij is een Malawiaanse vrouw met een klein brilletje, heel mager, maar echt zo lief en aardig! We werken 4 dagen in de week en zijn dan vrijdag, zaterdag en zondag vrij!

Ons huis is op dit moment helemaal vol! Rugyger komt uit Duitsland en studeert medicijnen, Noel en Monica komen uit Amerika en zijn artsen! Jacob is een gepensioneerde huisarts uit Nederland. Ineke en Evelien studeren verloskunde in Antwerpen en komen uit Leiden en Heerenveen. Ine, Gerda, Bianca en Ood zijn de verpleegkundigen uit het Catharina Ziekenhuis is Eindhoven. En dan hebben wij nog 2 kamers, en ik deel een kamer met Lian en ik slaap boven in het stapelbed! M´n klamboe wil niet meewerken, want die is al vaak naar beneden gevallen!

Het is hier verder echt heel erg mooi.. Het is nu erg groen door het afgelopen regenseizoen. Er wonen veel kinderen rond het huis en zij roepen de hele tijd:”AZUNGU “(blanke). Iedereen kijkt naar ons en lacht ons uit. De kinderen willen erg graag op de foto en als je dit foto dan terug laat zien, beginnen ze erg hard te lachen! Gister zijn we met de fiets taxi over het rode zand met veel hobbels en gaten naar de verharde weg gegaan! Dit is echt prachtig om mee te maken! Je zit op een zacht kussentje en die mannen kunnen fietsen! En dan ben ik al trots als ik bijna elke dag naar school fiets.. haha!

Ik hoop snel weer wat te schrijven, maar het internet werkt niet zo goed! Er is 1 kabel in heel het ziekenhuis. We gebruiken ook de laptop van het ziekenhuis, want op onze laptops gaat internet niet op een of andere manier!
Elke avond typ ik een stukje in m’n boek, zodat ik dat later kan teruglezen! Het lucht ook erg op als ik m’n verhaal even kwijt kan.
Ik heb even geteld en ik zit in totaal 110 dagen hier en nu moeten ik er nog 104!

Hopelijk tot snel..
Liefs Anne!