Stageweek 1

Hee allemaal..

We zitten nu op dag 13 en de eerste werkweek zit erop!
Bedankt voor alle leuke reacties, vind het leuk om te horen hoe het in Nederland gaat!
Ook in Nederland gaat de tijd gewoon door, toch gek dat de wereld thuis ook doorgaat!;)

Stage is eindelijk begonnen.. Samen met Anouk ben ik begonnen op de mannenafdeling. Met een spierwit pak liep ik afgelopen dinsdag het ziekenhuis binnen en dit voelde zekerder als met ‘gewone kleren’! Maandag moesten we naar Lilongwe om $100,- te betalen aan de Council of Malawi om geregistreerd te staan en daarom konden we helaas dinsdag pas beginnen.

30 zorgvragers, met veel verschillende ziektes en aandoeningen. Malaria, aids, hersenvliesontsteking, longontsteking, tuberculose.. je komt alles wel tegen ongeveer! Communiceren gaat absoluut niet, maar gelukkig hadden we op dag 1 en 2 Hamilton bij ons, die ons graag wilde helpen! Zelf oefenen we veel met ons ‘Muli Bwangi‘, Ndilo Bwino’ en ‘Sikomo’. Hamilton is een hele aardige man van 28 en hij lacht werkelijk om alles! Ik heb hem gezegd dat we studenten zijn en dus eerst wilde kijken hoe het allemaal werkt op de afdeling. Hij vind echt alles goed, maar we hebben met alles meegekeken!
Het is vaak erg druk op de afdeling, omdat er altijd iemand van de familie bij de patiënt is. Koken, wassen en de verzorging van de patiënt word allemaal door de Guardian gedaan! Vaak zijn het vrouwen met een kindje op de rug en vaak begint het kindje dan te huilen omdat we ‘Asungus’ (blanken) zijn.

Op dag 2 hebben we al veel gezien, zoals wondverzorging en een oude man kreeg een catheter. Een man had diabetes en zijn grote teen was eraf gebeten door een rat. Zijn teen en een groot deel van zijn voet was dus weg en die kan niet goed meer genezen, omdat de man diabetes heeft en zijn bloedzaten zijn aangetast.
Ik moest even wegkijken, want het was ontzettend vies om te zien!
Ook ligt er een jongen van 2o jaar met hersenvliesontsteking en je ziet aan hem dat hij bijna doodgaat! Het kan morgen zijn, maar ook over 2 weken!
Verpleeg technische handelingen gaan net op een iets andere manier als in Nederland. Verpleegkundige en broeders hebben totaal geen contact met de zorgvrager. Er word nooit gevraagd hoe het gaat en of een bepaalde handeling pijn doet. Je ziet aan de zorgvrager dat hij pijn lijd, maar het zit in de cultuur dat pijn niet geuit mag worden! Erg gek om te zien!
Vrouwen moeten altijd knielen voor de man en soms knielen vrouwen ook voor ons, omdat wij ‘zusters’ zijn. Ik maak altijd aan gebaar met m’n handen dat ze mogen gaan staan, want ik vind dat een gek iets om te zien! De ene dag gaat snel, maar de andere dag gaat ontzettend langzaam.

‘Ochtends beginnen we met de vitale functies en op de eerste dag hebben we daar 1.5 uur over gedaan! Bij 30 patiënten de temperatuur en de bloeddruk meten, het ging echt ongelofelijk langzaam! De 2e en 3e dag hebben wij de vitale functies overgenomen en dit ging een stuk sneller!;) Per ongeluk heb ik dinsdag een bezoeker een thermometer onder z’n arm gestoken! Hij lag op bed en ik had niet in de gaten dat hij in het Chichewa tegen me brabbelde dat hij geen patiënt was.. Hamilton begon hard te lachen natuurlijk en gelukkig heb ik de andere patiënten ook aan het lachen gekregen.. haha!

Er zijn nu 4 dagen voorbij en ik heb ongelofelijk veel indrukken gekregen! Dag 3 en 4 heeft Francis ons ´begeleid´! Een aardige man/jongen met ontzettend scheve tanden! Er was ook een nieuw iemand die ingeleerd moest worden! Hij heeft Aubrey, maar hij is heel erg lui en vraagt veel aandacht! Hij doet niet echt veel en geeft ons steeds opdrachten!
Het is erg leuk om de verschillende handelingen te zien, maar ik moet me wel aanpassen aan het tempo, want ik heb de neiging om sneller te lopen als de rest!;)
Anouk en ik hebben de afgelopen dagen ook heel erg veel gelachen, want we hebben vaak op een stoel gezeten en dan keken we elkaar aan en dan lagen we al in een deuk! Ik heb vaak aan onze ´begeleider´ gevraagd of we iets konden doen, maar er was echt niks te doen!
Op de kinderafdeling is het erg druk, dus daar zijn we ook al gaan helpen!

Michella en Lian komen we elke dag ook een paar keer tegen. Er zitten op dit moment veel Nederlands in het ziekenhuis en in ons huis! We koken, eten en wassen af met z’n 8e en dat is erg gezellig! In ons huis is op dit moment erg druk.. Iedereen komt om 18.15 thuis en heeft honger! Wat een drukte elke dag in de keuken!
Als we de halve dag hebben gewerkt en om 12 uur pauze hebben, heb ik ontzettend honger! We eten erg veel brood en als onze honger voorbij is, gaan we ’s middags op ons gemak in de zon zitten! Heerlijk onderuit met een boekje even tot rust komen!
De zon is hier ontzettend warm en het verkleuren gaat al erg goed!;) Op tijd weer uit de zon, anders beginnen we de middag met een rode huid!;)

Het is nu gelukkig even weekend en kan ik je afgelopen week even laten zakken!
Vandaag in Lilongwe rondkijken en morgen kleren wassen en de kamer een beetje opruimen!

Op naar werkweek 2 en naar nieuwe ervaringen! Er is gelukkig pas 1 iemand overleden en gelukkig niet in onze dienst. Sommige patiënten zijn ontzettend ziek en ik bedenk elke avond weer wie er morgen nog wel is en ook wie er misschien niet meer is.

Verder gaat het goed met mij en de andere meiden! ‘s Avonds wel erg moe, dus we gaan een beetje op tijd naar bed! De wekker gaat ’s ochtends om 06.40 en dan een stapel boterhammen naar binnen werken en dan op weg naar de ‘Male Ward’! We zijn gelukkig maar 3 weken op de mannenafdeling, want ik denk dat ik het dan wel heb gezien!

Ik hoop snel weer iets op de site te kunnen zetten en wat leuke foto’s te laten zien!
Het is ook erg leuk om te horen hoe het in Nederland gaat!

Heel veel liefs,
Tionana (tot ziens)